laugardagur, janúar 13, 2007

Jæjaaah?

Betra seint en aldrei: Gleðilegt nýtt ár og takk fyrir allt gamalt og gott. Nú er ný ferð hafin umhverfis sólina og leggst hún bara vel í mig í þetta sinn. Ég held ég leggi ekki í að skrifa áramótaannál eða neitt þvíumlíkt. Læt mér bara nægja að segja að 2006 var fínt ár og ég hefði ekki viljað missa af því.

Ég hóf nýja árið á því að rífa liðþófa í hryggnum. Mæli ekki með því. Fyrstu dagana var ég algerlega óstarfhæf, átti bágt með gang, gat ekki sest niður (hvorki á stól né klósett) og átti í mestu vandræðum með að klæða mig. Sannast hið fornkveðna að enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur. Hanna Rut gisti hjá mér fyrstu nóttina og bjargaði lífi mínu. Síðan þá hef ég brutt verkjalyf af miklum móð, gert æfingar og látið mig dreyma um betri tíð með blóm í haga. Þetta er allt að koma, ég er hætt á lyfjunum og er farin að geta hreyft mig nokkurn veginn eðlilega.

Ég hef alltaf verið frekar heilsuhraust og laus við slys og óhöpp. Jú, ég hef að vísu brotið bein, bæði í höndum og fótum, tognað, fengið kvef og flensu og svona - en allt slíkt er búið og afgreitt eftir einhvern tíma, rifinn liðþófi er hinsvegar verra mál og langdregnara. Liðþófi er teygjanlegur og marglaga "púði" milli hryggjarliða og þegar rifa kemur á liðþófa þá þrýstist hlaupkennda miðjan út og bungan getur þrýst á nálægar taugar. Vegna þess hve illteygjanlegur örvefurinn er sem myndast þegar rifan grær, þá þarf ekki mikið til að hann rifni aftur og sagan endurtaki sig... og ekki vill maður það. Því er mál málanna að passa hvernig ég sit, gera fyrirbyggjandi æfingar og vera dugleg að hreyfa mig. Sí sí.

Engin ummæli: