Það er mjög auðvelt að búa sér til afsakanir fyrir því að vera ekki að læra. Í dag er ég búin að vera að skoða blogg, læra pínu, fara í landafræðileikinn, tefla við Óttar, læra pínu, hanga á msn, læra pínu. Svo þegar ég sat fyrir framan tölvuna í fertugasta skiptið í dag, labbaði karl faðir minn framhjá mér og spurði hvort ég vildi koma á hestbak. "Neih.." sagði ég, "Ég er að læra...". Þá rann upp fyrir mér ljós. Í staðinn fyrir að eyða heilum laugardegi í að þykjast vera að læra, er mun sniðugari að fara á hestbak eða gera eitthvað annað skemmtilegt í svona tvo til þrjá tíma, og hafa þá enga afsökun fyrir að læra ekki eftirá.
Það endaði sumsé á því að ég fór á hestbak í dag. Blíðskaparveður og viljugur klár, alger vítamínsprauta. Og þegar heim var komið var lítið mál að setjast við skrifborðið og eðlisfræðast. Fjúff...
Svo er það Bring it On eftir nokkrar mínútur.